Blog Schrijvmeisje: '"Griezelige" meel'

Voor een opdracht van school moest David, gedurende een week, iets duurzaams doen. De opdracht was om hier een vlog van te maken, waarin hij zijn ervaringen deelt. De keuze is aan de leerling zelf. Een aantal klasgenoten wilden de hele week zwerfvuil gaan opruimen in hun buurt. Wat goed, zeg! David vatte het volgende plan op: Ik ga gedurende 1 week geen zuivelproducten gebruiken, geen vlees eten, alleen water drinken en niet met de auto rijden. Water is zijn meest gedronken drankje, dus dat moet lukken. Melk of karnemelk bij de lunch is een must van zijn ouders. Dat glas karnemelk laat hij gerust een week staan! Maar o wat zal hij kaas missen. Brood met kaas, crackers met kaas, rijstwafels met kaas. Tijdens ontbijt, lunch en tussendoor. Zeg maar gerust dat David verslaafd is aan kaas. Het dagelijkse toetje yoghurt zal hij ook wel gaan missen.

“Mam, ik ga met je mee naar de supermarkt. Ik moet duurzaam spul inslaan, weet je. Ik neem mijn telefoon mee om te filmen voor mijn vlog.” Naast de gebruikelijke boodschappen, belanden er pakken amandelmelk, soja chocomelk, alpro yoghurt en vegetarische burgers in de winkelwagen. En niet te vergeten: bakmix voor brownies, plantaardige boter, pannenkoekenmeel en eieren.

Onze eigen kippen leggen momenteel even niet. Ze zijn in de rui. Je kunt je ook afvragen of onze kippen blije biologische buiteneieren leggen. Ze hebben wat loopruimte in hun hok, maar ze lopen niet los in de tuin, omdat we onze planten willen besparen en we niet steeds kippen van de straat willen ophalen. Goed, dat was even een zijstraat in dit verhaal. Een doos vrije uitloop eieren in de winkelkar en op naar de kassa.

Ik schrik eigenlijk wel van het bedrag wat de kassière noemt. Ik bekijk de bon thuis en concludeer dat soja- en amandelspul wel meer dan 2x zo duur is als een gewoon pak melk of een gewoon pak yoghurt.

Ik moet zeggen dat David de duurzame week heel goed volhoudt en creatief is in het bedenken van andere eetgewoonten. We zijn gewoonlijk al best wel duurzaam bezig als gezin. We zijn flexitariёrs, kopen veel biologische producten, en laten de auto zoveel mogelijk staan en pakken de fiets. We zijn nog niet zo gewend aan soja melk, amandelmelk en alpro yoghurt. Die yoghurt is prima te eten. De pannenkoeken met amandelmelk waren lekker.

Mijn man en ik houden op zijn tijd van een lekker bordje griesmeelpap. De kinderen houden er helemaal niet van en noemen het daarom ‘griezelige meel’. Aan het einde van de week is er amandelmelk over en ik maak daar een pannetje warme griesmeelpap met rozijnen van. Wanneer mijn lief en ik de eerste hap uit ons schaaltje nemen, kijken we elkaar met een vies gezicht aan. “Kom, nog een paar happen”, zeg ik. “We moeten gewoon wennen aan de smaak.” Na 3, 4, 5 happen blijft de smaak zo onwenselijk. Wij vinden het echt niet te eten. Daar gaan we met ons zogenaamde duurzame gedrag. De “griezelige” meel wordt door de wc gespoeld.