Blog Schrijvmeisje: 'Moederdag'

Moederdag

Het is 17 jaar geleden dat onze Bas geboren werd op moederdag. Een kind krijgen op moederdag. Je kunt je geen mooier moederdagkado voorstellen.

Ik had zwangerschapsvergiftiging, het HELLP-syndroom. Met een spoedkeizersnede kwam Bas ter wereld. Bas had een moeilijke start. Hij moest direct aan het zuurstof. De volgende dag per ambulance over naar een ander ziekenhuis, om daar aan de beademing te kunnen liggen op een soort IC voor baby’s. Hij vocht vanaf de eerste seconde op deze wereld voor zijn leven. Ik kreeg bloedtransfusie, zodat het met mij ook weer goed zou komen. Dank aan mensen die bloed doneren! Ik zag achteraf in hoe belangrijk het is dat er bloed op voorraad is voor mensen die in levensgevaar zijn, zoals ik dat toen was.

Toen Bas na 5 maanden ziekenhuis naar huis mocht, hadden we thuis een klein ziekenhuisje ingericht. Bas had een trachea canule (een buisje in de luchtpijp via een gaatje in de keel). Menig medisch apparaat was in onze woning te vinden: saturatiemeter, zuurstofflessen, uitzuigapparaat, sondevoedingspomp. Op de babykamer zat de kast vol met gaasjes, uitzuigsondes, plakkers enz. Er was nog net wat plek over voor wat luiers en kleertjes. En dan was er het noodpakket. Hierin zat o.a. een reserve canule, voor als de huidige canule los schoot of verstopt zou zitten. Bas ademde door de canule, dus een noodpakket en uitzuigapparatuur waren van levensbelang.

Wanneer er iemand bij ons op bezoek kwam moesten we altijd checken of diegene niet verkouden was. Een verkouden persoon was niet welkom bij ons. Longontsteking lag op de loer, want dat heb je zo te pakken als klein kindje met canule. Mensen moesten hun handen wassen als ze bij ons kwamen, zeker wanneer ze Bas wilde vasthouden. Over maatregelen gesproken!

Wanneer Bas verkouden was of longontsteking had, kon je nergens naartoe. Eigenlijk zat je dan 24 uur per dag dicht bij hem om te voorkomen dat hij zou stikken in zijn slijm of spuug. Dan zat je pas in quarantaine!

We hebben hele intensieve dagen en nachten gehad tijdens verkoudheden en longontstekingen bij Bas. Het was een IC bij ons thuis.

Toen Bas 2,5 jaar was kwam er een broertje bij; David. Wat en feest was dat! Toen Bas ruim 3 jaar was mocht de trachea canule eruit. Toen kon hij voor het eerst op natuurlijke wijze ademhalen beginnen met leren praten. De medische apparatuur konden het huis uit. Wat een feest was dat!

Nu zijn we 17 jaar verder. Het is deze week moederdag en dat valt dit jaar op de 17e verjaardag van Bas. Over wat er in die jaren allemaal gebeurd is, zou ik een boek kunnen schrijven. Het is zoveel, zo heftig en zo mooi. Wat ben ik dankbaar en trots dat ik mijn 17e moederdag kan vieren met mijn lief, mijn zoon van 14 en mijn 17-JARIGE zoon.

Deze blog is geschreven door het Schrijvmeisje.
'Ik ben getrouwd en moeder van 2 tienerszoons. Een van mijn zoons heeft speciale zorg nodig. Op de website en social media van het CJG Ermelo kun je mijn blogs lezen, die gaan over opvoeden en opgroeien in de breedste zin van het woord.
Meer blogs van mij lezen? Ga naar: https://blogvanschrijvmeisje.wordpress.com '